Tak. Pracodawca powinien wypłacić pracownikowi podwyżkę wynagrodzenia.
Akt prawny podwyższający z mocą wsteczną stawki osobistego zaszeregowania pracowników ma zastosowanie również do pracownika, który w dacie wydania aktu prawnego nie był już zatrudniony, za okres jego pracy objęty podwyżką.
Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 lipca 1989 r. III PZP 33/89
Stosownie do przepisu art. 13 kp pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę, odpowiednie do jej rodzaju, ilości i jakości. Zasady wynagrodzenia, ustalone przez Radę Ministrów, jak to ma miejsce w sprawie, obowiązują administrację gospodarczą i stanowią podstawę wzajemnych uzgodnień między stronami stosunku pracy tak podczas pertraktacji poprzedzających zawarcie umowy jak i w czasie trwania stosunku pracy.
Wysokość umówionego a następnie przyznanego wynagrodzenia nie może być kwestionowana przez pracownika z jednym wszakże wyjątkiem, gdy wynagrodzenie to nie odpowiada wysokości minimalnej stawki przewidzianej dla danego rodzaju pracy, stanowiska czy funkcji. Roszczenie takie przysługuje także byłemu pracownikowi.
Pominięcie byłego pracownika przy przyznawaniu świadczenia, będącego składnikiem wynagrodzenia za pracę w okresie w którym był on zatrudniony, narusza zasady wynagradzania za pracę wykonaną (art. 80 kp), wynagradzania według ilości i jakości pracy (art. 78 kp) i równego traktowania pracowników (art. 11[2] kp).
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 października 1996 r. I PRN 94/96
Podwyżki wynagrodzenia przyznawane za okres wsteczny dotyczą i powinny obejmować wszystkich pracowników, którzy w tym okresie pracowali.
Nie należy w takim przypadku wyłączać z tego zakresu osób, z którymi rozwiązano umowy o pracę.
Nie ma przy tym znaczenia podstawa ustania stosunku pracy (np. za porozumieniem, za wypowiedzeniem).
Pominięcie przy ustalaniu podwyżki wynagrodzenia byłych pracowników, którzy w okresie objętym podwyżką wykonywali pracę, narusza zasadę równości i niedyskryminacji. Są to podstawowe zasady prawa pracy, których nieprzestrzeganie nie można uzasadniać zasadą samodzielności pracodawcy w ustalaniu wynagrodzenia.
Podstawa prawna: Ustawa kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 Nr 21 poz. 94 ze zm.)
Przemysław Gogojewicz, Kancelaria Usług Prawnych
Źródło:
